Türkiye’de “Kayıp” Olmak

“Bir insanı kayıp etmek, işkence tarihinde varılan son nokta. Zulmün en katmerlisi. Kayıp edilenin dünyayla bütün bağlarını koparmak, en ufak bir umut kırıntısına yer bırakmamak. Onu, dünyanın kaydından düşürmek. Yapayalnız bırakmak. Ardında kalanı, yakınlarını ise kendi umutlarıyla boğmak. Kendi umutlarıyla cezalandırmak. Bildiği, hazır olduğu hiçbir duyguya soluk aldırmayan bir mahpusluğa itmek. Kayıp yakınları, mezarsız ölülerin yakınları. Karanlık aralanmadı daha...”

Kayıp yakını ve Cumartesi İnsanı Faruk Eren, İHD Kayıp Komisyonu'ndan Sebla Arcan anlatıyor.